هوالشهید :
حقیقت این است
هرچه بگوییم خسته شده ایم و بریده ایم
اسلام دست از سر ما بر نمی دارد.
ماباید بمانیم و کاری را که می خواهیم ،انجام بدهیم.
همیشه باید مشغول یک کلمه باشیم و آن "عشق" است.
اگر عاشقانه با کار پیش بیایی به طور قطع بریدن و عمل زدگی و خستگی برایت مفهومی پیدا نمی کند.
شهید محمد ابراهیم همت
هوالشهید :
باز تکرار میکنم
که با عملتان
حزب الهی بودن را نشان دهید
شهید دهنویان
هوالشهید :
کم حرف می زد.
سه تا پسرش شهید شده بودن.
ازش پرسیدم : چند سالته مادر جان؟
گفت : هزار سال.
خندیدم
گفت : شوخی نمی کنم. اندازه هزار سال بهم سخت گذشته .
صداش می لرزید...
هوالشهید :
یه نفر اومده بود مسجد و از دوستان سراغ شهید ابراهیم هادی رو می گرفت .
بهش گفتم : " کار شما چیه ؟ بگین شاید بتونم کمکتون کنم "
گفت : " هیچی ! می خواهم بدونم این شهید ابراهیم هادی کی بوده ؟
قبرش کجاست ؟ "
مونده بودم چی بهش بگم
هوالشهید :
"شهیدی که بعد از شهادتش هیچ کس را نداشت که حتی پیکرش را تحویل بگیرد"
شهید رجبعلی غلامی، 19 ساله از افغانستان در جنگ ایران با عراق به شهادت رسید ؛
همه خانواده اش در جنگ افغانستان از دست داده بود و هیچ
کسی را در این دنیا نداشت.
حتی کسی را نداشت که پیکرش را تحویل بگیرد...
رفقایش می گفتند: پس از باز کردن میدون مین، به سیم خاردار حلقوی رسیدیم که به هیچ عنوان نمی‌شد آنرا قطع کرد؛
چون اگر سیم را قطع می‌کردیم، سیم‌ها
جمع شده و معبر منفجر می‌شد!
در همین حین یک جوانی به روی سیم های خاردار خوابید بعد هم گفت: همه از روی من عبور کنید بیش از سیصد نفر از روی بدن او عبور کردند!
اون جوون همون رجبعلی بود...
هوالشهید :
مخمان تاب برداشت از بس که این بچه التماس و گریه کرد.
فرستادمش گردان مخابرات تا بی‌سیم‌چی بشود.
وقتی برگشت بی‌سیم‌چی خودم شد.
دیگر حرف نمی‌زد.
یک شب توی عملیات که آتش دشمن زیاد شد، همه پناه گرفتند و خوابیدند زمین، یک لحظه او را دیدم که بی‌سیم روی کولش نیست.
فکر کردم از ترس آن را انداخته زمین.
زدم توی سرش و
گفتم:«بچه بی‌سیم کو؟»
با دست زیر بدنش را نشان داد و گفت: «اگه من ترکش بخورم یکی
دیگه بی‌سیم رو برمی‌داره، ولی اگر بی‌سیم ترکش بخوره عملیات خراب می‌شه»
مخم باز داشت تاب برمی‌داشت...
