هوالشهید :|
دور تا دور نشسته بودیم.
کالک وسط پهن بود. حسین گفت: تا یادم نرفته اینو بگم، اون جا که رفته بودیم برای مانور؛ یه تیکه زمین بودکه گندم کاشته بودن.
یه مقدار از گندم ها از بین رفته.
بگید بچه ها ببینن چه قدر از بین رفته، پولشو به صاحبش بدین...
پ.ن:
شهید حسین خرازی
هوالشهید:|
دو تا بچه یک غولی را همراه خودشان آورده بودند و های های می‌خندیدند.
گفتم : این کیه؟گفتند: عراقی.
گفتم: چطوری اسیرش کردید؟
می‌خندیدند...
گفتند: از شب عملیات پنهان شده بوده.
تشنگی فشار آورده و با لباس بسیجی‌های خودمان آمده ایستگاه صلواتی شربت گرفت ، بعد پول داده بود.
این‌طوری لو رفت . هنوز می‌خندیدند...
هوالشهید:|
صدای بز را از خود بز هم بهتر درمی‌آورد.
هر وقت دلتنگ بزهایش می‌‌شد، می‌رفت توی یک سنگر و مع‌مع می‌کرد.
یک
شب، هفت نفر عراقی که آمده بودند شناسایی، با شنیدن صدا طمع کرده بودند
کباب بخورند.
هر هفت نفر را اسیر کرده بود و آورده بود عقب.
توی راه هم کلی
برایشان صدای بز درآورده بود.
می‌گفت چوپانی همین چیزهاش خوبه ...
هوالشهید :|
پدر و مادرم می‌گفتند بچه‌ای و نمی‌گذاشتند بروم جبهه.
یک روز که شنیدم
بسیج اعزام نیرو دارد ، لباسهای صغری خواهرم را روی لباسم پوشیدم و سطل آب
را برداشتم و به بهانه آوردن آب از چشمه ، زدم بیرون.
پدرم که گوسفندها را از صحرا می‌آورد، داد زد:«صغری کجا؟» برای اینکه نفهمد سیف‌الله هستم، سطل آب را بلند کردم که یعنی می‌روم آب بیاورم. خلاصه رفتم و از جبهه لباس‌ها را با یک نامه پست کردم.
یکبار پدرم آمده بود و از شهر تلفن رد. از پشت تلفن گفت: ای بنی صدر! وای به حالت ، مگر دستم بهت نرسه...
هوالشهید:|
رفته بودیم بیمارستان باختران به مجروحین سر بزنیم.
بینشان پسرک نوجوانی بود که هنوز صورتش مو نداشت ، دستش قطع شده بود و آن را بسته بودند.
جلو رفتم، دستی به سرش کشیدم
و با حالت دلسوزانه‌ای گفتم: خوب می‌شی ، ناراحت نباش .
خیلی ناراحت شد. گفت: شما چی فکر کردید؟ من برای شهادت آمدم .
از خودم خجالت کشیدم.
رفتم تا به
بقیه سرکشی کنم. وقتی برمی‌گشتم پسرک را دیدم.
جلو رفتم...
پ.ن: شهید شده بود...
هوالشهید :|
نزدیک اذان صبح بود.توی جلسه هر طرحی برای تصرف تپه می دادیم به نتیجه نمی رسید.
ابراهیم رفت نزدیک تپه، رو به قبله ایستاد و با صدای بلند اذان گفت.
هر چه گفتیم:"نگو! می زننت!"
فایده ای نداشت.آخرای اذان بود که تیر به گلویش خورد و او را مجروح کرد.
هوا که روشن شد هیجده عراقی به سمت ما آمدند و تسلیم شدند.
هوالشهید:|
توی سنگری، ده پانزده متری من بود.
داشتیم آتش می‌ریختیم ، صدام زد.
رفتم توی سنگرش، دیدم گلوله خورده ، با چفیه زخمش را بستم و خبر دادم تا ببرندش عقب.
موقع رفتن گفت: اسلحه‌ام اینجاست ، تا هوا روشن بشه یه بار از سنگر من تیراندازی کن، یک بار از سنگر خودت که عراقی‌ها نفهمند سنگر من خالی شده...