بچه! این چه وضعشه؟

 صبح می‌ری هنرستان، بعد می‌ری معلوم نیست کجا کار می‌کنی، شب‏ها هم که این حاج ابوالقاسم مقدس رو ول نمی‌کنی توی مسجد.

مگه من مادرت نیستم؟ پس چرا حرفم رو گوش نمی‌کنی؟
مثل همیشه رفت جلو و پیشانی مادرش را بوسید: «جونِ عزیز اگه می‌دونستم از ته دل این حرف رو می‌زنی، نه هنرستان می‌رفتم، نه سرکار، نه مسجد .

ولی من می‌دونم فقط از سر دل‏سوزی این حرف‌ها رو می‌زنی.

پ.ن:
از وقتی امیر شهید شد، دیگر کسی پیشانی مادرش را نبوسید.