چن ساله با داغ دلت می‌سوزی

چن ساله چشمات رو به در می‌دوزی

با چه امیدی پشت در می‌شینی

می‌خوای بازم جوون تو ببینی

آرزوهای آسمونیتم رفت

فقط جوونت نه جوونیتم رفت

پونزده ساله از رفتنش گذشته

ولی مسافر تو برنگشته

دوریش تو رو خیلی کلافه کرده

خدا بخواد دوباره برمی‌گرده

اما اینا همش یه احتماله

که تو رو پیر کرده

تو این چن ساله تو خونه‌ی دلش

یه دنیا درده

هرکسی نقش تو رو بازی کرده

اما تو بازیگر سرنوشتی

فیلم‌نامه رو با چشم تر نوشتی

با واقعیت اگه روبروشی

باید براش رخت سیا بپوشی

جوون تو گردن ما حق داره

غصه نخور نقش تو موندگاره

مردم کشورم بزرگوارن

هوای مادر شهیدا رو دارن

مردم ما همه با اصل و ریشن

به پای مادر شهیدا پا میشن

همه دست مادرا رو خصوصا

دست مادر شهیدا رو می‌بوسن

کار تو بیش از اینا تحسین داره

هزارتا سیمرغ بلورین داره

پس از عمری غریبی بی نشانی

خدا میخواست در غربت نمانی