مرگ بر آمریکا

هوالحق:|

یک زن و مرد آمریکایی با سگشون اومدند داخل مغازه تا سیگار بخرند.

سر و وضع ناجوری داشتند.

محمود نگاه پر تنفرش را دوخت به چهره زشت آن مرد؛ یه جوری حالیش کرد ما سیگار نداریم.

بعد هم با عصبانیت اونها را از مغازه بیرون کرد.

زن و مرد آمریکایی نگاهی به همدیگه کردن و حیرت زده از مغازه بیرون رفتند، آخه اون روزها کسی جرأت نداشت به اونها بگه بالای چشمتون ابروست.

محمود روکرد به من و گفت: برو شلنگ بیار، باید این جا رو آب بکشیم.

گفتم: برای چی؟

گفت: چون اینا مثل سگشون نجس اند.

دکل بنفشه

گروهبان جعفری از تکاورهای ارتشی بود، محمود او را فرمانده ی پایگاه دکل بنفشه گذاشته بود.

این پایگاه مشرف به سقز بود و خیلی اهمیت داشت.

نزدیک صبح بی سیم زدن و گفتند: به پایگاه حمله کردند، نیروی کمکی می خواستن.

می دانستیم او و بقیه بچه ها مقاومت می کنند.

با یک گروه سریع خودمان را رساندیم پایگاه . دم،دمای طلوع خورشید، وارد پایگاه شدیم.

کسی زنده نبود.

گروهبان جعفری وسط پایگاه افتاده بود، غرق خون بود. یاد حرفش افتادم، حرفی که مدتها قبل گفته بود:

"اونقدر با کاوه می مونم تا شهید بشم"