رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

هوالشهید :

داشتیم از فاو برمی‌گشتیم که قایق خراب شد.
قایق دوم ایستاد کمک کنه که یکدفعه هواپیماهای عراقی آمدند.
همه شروع کردند به داد زدن ، چند نفر هم پریدند توی آب.
 یک نفر داشت می‌خندید( 16 سالش بیشتر نبود)
سرش داد زدم که بچه الان چه وقت خندیدنه ؟
 گفت: اگر قرار است شهید بشیم چرا با عز و جز و ناراحتی؟!!

دعوایی که باعث سعادت یک سرباز شد

هوالشهید :|

سر و صدا به حدی رسید که فرمانده سپاه از اتاقش بیرون آمد و جویای قضیه شد.
مسئول دفتر : این سرباز تازه از مرخصی برگشته ولی باز مرخصی میخواد.
فرمانده: پسر جان تو تازه از مرخصی آمدی نمیشه که دوباره بری .
یک دفعه سرباز جلو آمد و سیلی محکمی نثار فرمانده سپاه کرد.

در کمال تعجب دیدم فرمانده خندید و آن طرف صورتش را برد جلو و گفت :

دست سنگینی داری پسر! یکی هم این طرف بزن تا میزان بشه.

بعد هم باهم رفتند داخل اتاق ، صورتش را بوسید و گفت:

ببخشید، نمی دانستم این قدر ضروری است ، می گم سه روز برات مرخصی بنویسند.

سرباز خشکش زده .

داشتند واسش مرخصی مینوشتند که یهو گفت: نمی خواد. من لیاقتش را ندارم.

بعد هم با گریه بیرون رفت.

بعدها شنیدم آن سرباز راننده و محافظ فرمانده شده .

یازده ماه بعد هم به شهادت رسید.

آخرش هم به مرخصی نرفت...

پ.ن:

فرمانده سپاه : شهید بروجردی

خداحافظ پسرم

هوالشهید:|

می خواست بره ، بچه ها منتظرش بودن
حس عجیبی داشت، انگار می دونست این دفعه برگشتنی نیست!
اضطراب داشت که چجوری با مادر خداحافظی کنه
با خودش می گفت: یعنی الان چی می خواد بگه، من که طاقت ندارم .
فکر می کرد الان قراره بشنوه که پسرم زود برگرد! من رو تنها نذار و زود به زود بهم زنگ بزن و...
بالاخره دلش رو زد به دریا و رفت جلو، دست مادر رو بوسید و از زیر قرآن رد شد
منتظر شنیدن شد که یه دفعه مادر گفت:خداحافظ پسرم، سلام من رو به حضرت زهرا سلام الله علیها برسون