غم بخور

هوالکافی:

یوسف گمگشته هم

نامد به کنعان

غم بخور...

ای یوسف گمگشته کجایی؟

هوالکافی:

سالها میگذرد

فاجعه ها می آید

انتظار فرج از لطف تو دارم یاحق

ترس از مرگ

هوالکافی:

از مرگ و آخرت می ترسم
نه بخاطر عذاب و عِقاب ؛
ترس آن دارم نبینم روی چون ماه تو را...

غیر از "تو" در این خانه کسی جای ندارد

هوالکافی:

هر چه استاد به من گفت

که غیر از "تو" بیاموز "او" را

این دل خسته من

ناله بر آورد استاد

در مرام عاشقی

غیر "او"

آموختن هم کافریست

جمعه های دلتنگی

هوالکافی :

جمعه را دلتنگی معنا کردم
و ندانستم
باید "تو" یی باشد
تا "دلی" قرار داشته باشد
وقتی نیستی
دلی وجود ندارد
که قرار داشته باشد

دمی هم نزد بد عالم و آدم نمی آیی؟

یالطیف :

با این دل خسته
که دمی دل به تو بسته
و کمی هم که به شوق نظر تو بنشسته
به کجا ره ببرم
قبله خوبان؟!
که ز تو مانده ام و
از همه جا رانده شدم

به کجایی؟
دمی هم نزد بد عالم و آدم نمی آیی؟

دل من خسته شد و
تاب ندارم دگر آقا
جگرم سوخت ولی
آه ندارم  دگر آقا

به کجایی؟!
دمی هم نزد بد عالم و آدم که بیایی
 نه فدای تو شوم
سوی من بد تو میا
که در این شهر و دیار
ترس آن دارم تو را همچون حقیر
بشناسند به بد نامی من
بفدای قدمت
قبله عالم

دلتنگ غروب جمعه ها

هوالکافی :

میشود آنقدر

درگیر روزمره شد

که حتی

دلتنگی غروب جمعه را هم

از یاد برد

بهترین نوع پرخوری

هوالکافی:

گاهی پرخوری

عین ثواب است

مثلا وقتی مقصود غم فراق تو باشد