شکرخدا که در غم تو سینه می زنیم

اگر آه تو از جنس نیاز است
در باغ شهادت باز، باز است

نمی‌دانم که در سر، این چه سودا است!
همین اندازه می‌دانم که زیبا است 

خداوندا چه دردست این چه درد است
که فولاد دل‌م را آب کرده است

مرا ای دوست، شرم بنده‌گی کشت
چه لطف است این، مرا شرمنده‌گی کشت 

که می‌دانم تو را شرم حضور است
مشو نومید، این جا قصر نور است...........

{ هوشنگ ابتهـاج }