آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتی

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی
کو رفیق راز داری! کو دل پُر طاقتی؟

شمع وقتی داستانم را شنید آتش گرفت
شرح حالم را اگر نشنیده باشی راحتی

تا نسیم از شرح عشقم با خبر شد، مست شد
غنچه ای در باد پر پر شد ولی کو غیرتی؟

گریه می کردم که زاهد در قنوتم خیره ماند
دور باد از خرمن ایمان عاشق، آفتی

روزهایم را یکایک دیدم و دیدن نداشت
کاش بر آیینه بنشیند غبار حسرتی

بس که دامان بهاران گل به گل پژمرده شد
باغبان دیگر به فروردین ندارد رغبتی

من کجا و جرأت بوسیدن لب های تو
آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتی

فاضل نظری

گیرَدَت دلبر و خود ، تَن به سَرِ دار کُنَد

دین آنست که مرا غرقۀ دلدار کُنَد
گیرَدَم دلبر و این تن به سَرِ دار کُنَد

تنِ بی دل به تماشایِ جهانی بِبَرد
دلِ تن را پیِ معشوق ، نگهدار کُند

چَشمِ دل باز کُند تا رُخِ دلبر بیند
جمله را خالِ جمالِ خَدِ آن یار کند

غیر و زشتی به نظرگاهِ خیالم نَکِشَد
وَر کِشیدم سَرِ غیرت همه اَم زار کند

زارِ سَر را به عتابِ دلِ خویشم بِکُشَد
تَبِ دل باز نگاه را سویِ بازار کند

دین آنست که تو را شاعرِ شَبکار کند
آسمانت چو منِ دلشده پُر بار کند

در حَرَم ، عاشق و معشوق یکی دل بکند
گیرَدَت دلبر و خود ، تَن به سَرِ دار کُنَد

گاهی از کوچه‌ی معشوقه‌ی خود می‌گذرم

استاد شهریار وقتی معشوقه اش رو در روز سیزده به در با همسر وبچه به بغل میبینه :

سر و همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم
تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم
منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم
پدرت گوهر خود تا به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم
عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم
سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم
تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه‌ی معشوقه‌ی خود می‌گذرم

تفاوت من و اصحاب کهف

نه اینکه فکر کنی مرهم احتیاج نداشت

که زخم های دل خون من علاج نداشت

 

تو سبز ماندی و من برگ برگ خشکیدم

که آنچه داشت شقایق به سینه کاج نداشت

 

منم خلیفه ی تنهای رانده از فردوس

خلیفه ای که از آغاز تخت و تاج نداشت

 

تفاوت من و اصحاب کهف در این بود

که سکه های من از ابتدا رواج نداشت

 


نخواست شیخ بیابد مرا که یافتنم

چراغ نه که به گشتن هم احتیاج نداشت

خیانت قصه تلخیست

مرا بازیچه‌ خود ساخت چون موسی که دریا را

فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را

 

نسیم مست وقتی بوی گل می‌داد حس کردم

که این دیوانه پرپر می‌کند یک روز گل‌ها را

 

خیانت قصه‌ی تلخی است اما از که می‌نالم؟

خودم پرورده بودم در حواریون یهودا را

 

خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست

چه آسان ننگ می‌خوانند نیرنگ زلیخا را

 

کسی را تاب دیدار سرِ زلف پریشان نیست

چرا آشفته می‌خواهی خدایا خاطر ما را

 

نمی‌دانم چه افسونی گریبان‌گیر مجنون است

که وحشی می‌کند چشمانش‌آهوهای صحرا را

 

چه خواهد کرد با ما عشق؟ پرسیدیم و خندیدی

فقط با پاسخت پیچیده‌تر کردی معما را

فاضل نظری

عمامه های انگلیسی

 خدا کند نشوم هم کلام بعضی ها
که لعنت است جواب سلام بعضی ها
اگر چه خادم بیت اله اند اما هست
به سوی کفر قعود و قیام بعضی ها
به طرز خوردن شام و شراب مربوط است
اصول و فقه و حلال و حرام بعضی ها
تمام فتنه عالم به دست این آل است
که هست در کف شیطان لجام بعضی ها
خدا گواست ز فعل حرام روئیده
تمام نطفه و لحم و عظام بعضی ها
شده تمام ؛ جنایات مصر و سوریه
به نام شیعه و سنی به کام بعضی ها
زخون شیعه پاراچنار تا بحرین
اضافه کن همه بر اتهام بعضی ها
هر آنکه در صدد اختلاف افکنی است
یکی ست منطق او با مرام بعضی ها
جوان شیعه اگر با بصیرتی نکند
بعید نیست بیفتد به دام بعضی ها
نظر به آیه (( بل هم اضل کن))و بنگر
خدا چه گفته به وصف مقام بعضی ها
شبیه عاقبت موج و صخره نزدیک است
سقوط سلطنت و انهدام بعضی ها
خدا کند که بیاید امام غایب ما
به هم زند ز پی و بن نظام بعضی ها
به این دلیل نکردم به نامشان تصریح
که داشت مشکل تطهیر نام بعضیها

زنگ انشا

نقل قول : (تنها و غمگین)

زنگ  انشاء  شد  عزیزان   دفتر  خود  وا   کنید

ساعتی  را   با   معلم   صحبت    از  بابا   کنید


صحبت  خود   را   معلم   با  خدا    آغاز     کرد

کهنه  زخمی  از   میان  زخمها    سر   باز  کرد

یادمان باشد ...

نقل قول :(کبوتر حرم)

سالهای پیش بالِ آسمانــی داشتیم

بالِ پــرواز کران تا بی کرانــی داشتیم

پـر نداریـــم و دلِ بپّـــــر نداریـــم و فقط

یادمان باشد که اینها را زمانی داشتیم...