داستانی شدم که پایانش مثل یک عصر جمعه دلگیر است

کفشهایم کجاست؟ میخواهم بی خبر راهی سفر بشوم

مدتی بی بهـــــار طی بکنم دوسه پاییــــز دربــه در بشوم

خسته ام از تو از خودم از ما، ما ضمیـــر بعیــــد زندگی ام

دونفر انفجار جمعیت است پس چه بهتر که یک نفر بشوم

یک نفر در غبـــار سرگردان یک نفــر مثل برگ در طوفان

می روم گم شوم برای خودم کم برای تو دردسر بشوم

حرفهــــای قشنگ پشت سرم آرزوهـــــای مادر و پدرم

حیف خیلی از آن شکسته ترم که عصای غم پدر بشوم

پدرم گفت دوستت دارم پس دعـــا مـــی کنم پدر نشوی

مادرم بیشتر پشیمان که از خدا خواست من پسر بشوم

داستانی شدم که پایانش مثل یک عصر جمعه دلگیر است

نیستـم در حدود حوصله ها پس صلاح است مختصر بشوم

دورها قبر کوچکی دارم بی اتاق و حیاط خلوت نیست

گاه گاهی سری بـزن نگذار با تو از این غریبه تر بشوم

+مهدی فرجی

سربریدن نگاه

هوالکافی:

برای رضای خدا
سر برید نگاهم را

قلب شکسته

هوالکافی :

یادت

از قلبم

چکه میکند

تو فقط بیا

هوالکافی :

تو که بیایی
بهار هم بدنبالت
راه می افتد
حتی اگر اوج تابستان باشد

دست دل

هوالکافی :

دست دلم به کاری نمیرود دیگر
باید از دلم هم دست بر دارم

آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتی

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی
کو رفیق راز داری! کو دل پُر طاقتی؟

شمع وقتی داستانم را شنید آتش گرفت
شرح حالم را اگر نشنیده باشی راحتی

تا نسیم از شرح عشقم با خبر شد، مست شد
غنچه ای در باد پر پر شد ولی کو غیرتی؟

گریه می کردم که زاهد در قنوتم خیره ماند
دور باد از خرمن ایمان عاشق، آفتی

روزهایم را یکایک دیدم و دیدن نداشت
کاش بر آیینه بنشیند غبار حسرتی

بس که دامان بهاران گل به گل پژمرده شد
باغبان دیگر به فروردین ندارد رغبتی

من کجا و جرأت بوسیدن لب های تو
آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتی

فاضل نظری

گذر ثانیه ها

هوالکافی:

گذر ثانیه ها یک شوخیست

بی تو اینجا همه ثانیه ها

نم نمک فاتحه ای برخودشان میخوانند

حمله نگاه

هوالکافی :

با نگاهت
بمباران کردی
ویرانه دلم را