هوالشهید :

مـا تـمام تـلاشــمان در ایـن اســت که بـهتر زنــدگی کـنیم

به جای اندیشیدن به اینکه چـگونه بـاید زنـدگی کنیم و چــرا؟ زنــدگی یعنی چه؟ و به اینها توجـه نداریم.

چرا که نتوانستیم خود را از لجن مصرف بدون تولید،  از لجن زندگی خلاصه شده در مادیات نجات دهیم؛

درست مثل کسی که پله گذاشته تا خود را به پشت بام برساند اما همین که پا روی پلکان اول گذاشت و آنقدر راجع به خود پله فکر کند که لحظه ای خواهد رسید و گریبان مرگ او را فرا گرفت و هنوز در این فکر است که پله چوبی را تبدیل به فلز یا فلزی را تبدیل به طلا و یا ... کند و در نتیجه عمر تمام می شود و خود را به پشت بام نرسانده و ...

 گزیده ای از نامه ی شهید سید حسین علم الهدی